กินเงินเก็บต้องผันตัวเป็นแม่ค้า!
‘แวร์ โซว’ จับมือ ‘น้องคนดี’ ไม่อายขายปลาหมึกริมทาง สองแม่ลูกสู้ชีวิตไร้เงาพ่อ
“แวร์ โซว” เปิดใจพร้อม “น้องคนดี” บอกเป็นคนคิดอยากขๅยปลาหมึกปิ้ง จะได้เป็นช่องทางหารายได้เสริม บอกตอนนี้ขๅยได้ 1 เดือนถือว่าโอเค

ขอลองทำดู 3-6 เดือน ถ้ารายได้ดีอาจจะมีขยายสาขา สถานการณ์ทำต้องควักเงิuเก็บมาใช้ เลยต้องมองหารายได้อื่นรองรับนอกจากงานละคร

เรียกว่าเป็นคู่แม่ลูกที่สู้ชีวิตด้วยกันมาตลอด สำหรับคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวสุดสตรอง “แวร์ โซว” ที่เวลาไปไหนมาไหนมักจะตัวติดกับลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน “น้องคนดี” อยู่ตลอด

เรื่องขๅยปลาหมึกปิ้ง นี่คือด้วยความที่หนูกับคุณแม่เป็นคนที่ชอบทานปลาหมึกกันทั้งคู่ค่ะ แล้วก็อยู่ว่างๆ ไม่ได้ทำอะไร และไม่ได้ออกไปเที่ยวไหน

ตอนแรกก็คิดว่าจะสั่งปลาหมึกมาปิ้งกินเล่นๆ กัน แต่พอเห็นพื้นที่ข้างล่างอพาร์ทเมนต์ที่เราอยู่มันว่างพอดี ก็เลยไปคิดว่าเรามาลองทำอะไรสักอย่างดีไหม

ก็มีไปปรึกษาเพื่อนบ้าน เจ้าของพื้นที่ พอคุยเสร็จวันนี้ อีกวันนึงขๅยเลย แล้วก็มือใหม่มาก แม่ก็ปิ้งปลาหมึกไปก็หันไปถามลูกไปว่าสุกหรือยังๆ

หนูมีหน้าที่คอยหั่นค่ะ ก็ถือว่าได้มีอะไรที่ทำขึ้นมาบ้าง ก็เป็นกิจการเล็กๆ ของแม่ลูกที่ตอนนี้เพิ่งเริ่มค่ะ

เพิ่งเริ่มทำกันเมื่อวันที่ 7 พ.ย. ตอนนี้ก็ทำมาได้ประมาณเดือนนึง ซึ่งถามว่ากำไรไหม รวยไหม คงยังตอบไม่ได้ เพราะเพิ่งเริ่มค่ะ แต่ถามว่าอร่อยไหม อร่อยค่ะ

แล้วก็จะมีเพื่อนบ้านที่สนิทกันเขาก็มาช่วยดู มาสอนทำนำ้จิ้ม เพราะเขาเคยเป็นแม่ครัวมาก่อน และเขาก็มีรสมือที่ดี เขาก็จะมาช่วยดูแลเวลาเราไปถ่ายละคร เราไม่ว่าง เขาก็มาช่วยเปิดร้าน ดูแลร้านให้ค่ะ ก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน

ถามว่าจะเปิดขๅยระยะยาวเลยไหม คงต้องดูช่วง 3-6 เดือนแรกก่อนค่ะ ถ้าผลประกอบการมันดี เราก็อาจจะมีเพิ่มสาขา 2 ตอนนี้เราก็ดูก่อน

เพราะด้วยสภาวะนี้ด้วย เราก็แค่พอประทังๆ เอาให้เขารู้ว่าเรามีอะไร เรามีอะไรทำนะ เรายังมีตัวตนอยู่นะ คือทุกอย่างจะอยู่ได้ไม่ได้มันก็อยู่ที่ปลาหมึกเราสด

น้ำจิ้มเราอร่อย คุณภาพของเราดี ลูกค้ากินและเขาจะพิสูจน์เองและจะกลับมาเอง บางท่านมาซื้อทุกวันก็มีค่ะ ก็รอติดต่อพวกเดลิเวอรี่ต่างๆ อยู่ด้วย

เพื่อที่จะได้กระจายให้มันเยอะขึ้น ให้ออกไปได้ไกลมากขึ้น เพราะบางคนอยากทานแต่อยู่ไกลมาไม่ได้”เผยยังสร้างสถานการณ์อยู่เรื่อยๆ แต่ก็เริ่มปรับตัวได้แล้ว

“จริงๆมันก็มีอยู่เรื่อยๆ ค่ะ เราต้องทำใจ เพราะอย่างปีแรกก็คิดว่าคงปีเดียวแหละ พอเข้าปีที่สองก็เริ่มถอนหายใจ แต่คิดว่าเดี๋ยวก็คงจะหายไป

พอเข้าปีที่สามเริ่มไม่ไหวแล้วนะ เพราะเงิuที่เราเก็บ และช่วงปีที่สองกองละครแทบจะไม่ได้ถ่ายกันเลย รๅยได้เราก็หาย เราก็ต้องเอาเงิuเก็บออกมาใช้